Program:
- J. S. Bah: Svita za violoncelo br. 3, C-Dur
- R. Šuman: Faschingsschwank aus Wien
Allegro
Romanze
Intermezzo
Finale - Z. Kodali: Sonata za violoncello
Allegro - J. Brams: Intermezzo, Op.116, br. 2
- Rhapsodie, Op.79, br.
Aleksandar Rudin jedan je od najsjajnijih umjetnika moderne ruske muzičke scene. Svjetski priznat violončelista, dirigent i pijanista, izvrstan kamerni izvođač, profesor na Moskovskom konzervatorijumu, istraživač ranih notnih zapisa, aranžer – u svim ovim ulogama Aleksandar Rudin je podjednako uspješan. On pripada novoj kategoriji ruskih izvođača – univerzalnim muzičarima.
Diplomirao je na Gnesin-u GMPI ( sada Ruska Muzička akademija Gnesin) 1983. godine u klasi profesora Leva Evgrafova – violončelo i Jurija Ponizovkina – klavir. Dobitnik je nagrada i laureat je prestižnih takmičenja (violončelo) uključujući i Concertino Prague takmičenje (1972); Bach Competition u Lajpcigu (violončelo, prva nagrada, 1976), Gaspar Cassado Competition u Firenci (1979), i šesto i sedmo Tchaikovsky Competition u Moskvi ( prva nagrada 1978, i druga nagrada 1982.). 1989. godine diplomirao je dirigovanje na Moskovskom konzervatorijumu u klasi profesora Dmitrija Kitaenka .
Aleksandar Rudin nastupa širom svijeta i učestvuje na festivalima u Edinburgu, Istanbulu i Ljubljani. Bio je počasni gost na Classic Festival-u u Braunšvejgu, nastupao je kao solista sa najpoznatijim orkestrima kao što su: Royal Philharmonic Orchestra, Danish National Radio Symphony Orchestra, Helsinki Philharmonic, Wiener Symphoniker, Orchestra of the Bavarian Opera, Munchener Kammerorchester, kao i sa najpoznatijim ruskim orkestrima, uključujući i Pyotr Tchaikovsky Large Symphony Orchestra i Russian National Orchestra. Kao dirigent redovno nastupa u Rusiji, Finskoj, Tursoj, Poljskoj, Norveškoj i Španiji. Povremeno nastupa u kamernim sastavima kao violončelista i pijanista. Njegovi stalni partneri u kamernim nastupima su Jurij Bašmet, Aleksej Lubimov, B. Davidovič, Dmitrij Sitkovetski, Vladimir Spivakov, Natalija Gutman i V. Krainev. Kreativna saradnja povezuje Rudina sa ruskim kompozitorima različitih generacija kao što su Dmitrij Kabalevski, I. Čerepnin, Edison Denisov, V. Silvestrov, Rodion Ščedrin, A. Golovin, Artjomov, Klimov i dr.
Godine 1988. Aleksandar Rudin postao umjetnički direktor festivala Musical Assemblies. Od 1988. umjetnički je direktor i dirigent Musica Viva Kamernog orkestra, a u isto vrijeme sarađuje sa austrijskim orkestrom Arpeggione. Od 1989. godine Aleksandar Rudin je professor, a od 2002. redovni profesor na Moskovskom Državnom konzervatorijumu “P. I. Čajkovski” gdje predaje kamernu muziku. Od 1991. do 1992. godine bio je gostujući profesor na Helsinškoj Sibelijus akademiji. Pored toga drži seminare širom svijeta i sarađuje sa studentskim orkestrima kao dirigent (Student Orchestra of the Moscow Conservatory, Youth Orchestra of Ekaterinburg i drugi). Od 1993. godine je predsjednik dobrotvorne fondacije Musical Assemblies. Bio je član žirija mnogih međunarodnih muzičkih takmičenja, uključujući deseto i jedanaesto Čajkovski takmičenje, Bahovo takmičenje,a bio je predsjednik žirija dvanaestog Čajkovski takmičenja 2002. godine.
Muzička raznovrsnost koja omogućava Aleksandru Rudinu da stvara u različitim muzičkim sferama u kombinaciji sa jedinstvenim umjetničkim integritetom čini da se izdvaja među svojim najznačajnijim savremenicima. “Muzika nije ponavljanje”, kaže Aleksandar Rudin, “ne može se dovesti do nivoa čiste zabave”. Kombinacija manje poznate i potpuno nepoznate muzike sa novim interpretacijama klasičnih “hitova” je karakteristika njegovog najvećeg broja programa. Shodno njegovoj strasti ka otkrivanju i pronalaženju zaboravljene muzike moskovska publika čula je mnoga zanimljiva djela po prvi put – neka od njih su: Fantasy on Russian Themes za violončelo i orkestar – K. Davidov, koncerti za violončela – A. Kraft, J. B. Triklir, I. Fazijus, R. Folkman, i Prvi concert za violončelo – A. Dvorak. Zajedno sa Musica Viva Kamernim orkestrom predstavio je premijerno moskovskoj publici djela Karla Filipa Emanuela Baha, A. Salierija, I. Plejela, J. Duseka, K. Ditersdorfa, O. Kozlovskog, V. Paškeviča i A. Alibajeva.
Iako je Rudin akademski obrazovan, postao je zainteresovan za autentično izvođenje rane muzike. Vremenom je postigao savršen balans: danas svira koncerte na modernom violončelu i preteči violončela (viola da gamba), izvodi romantičarsku muziku na tradicionalan akademski način, dok djela iz baroka i klasike izvodi “istorijski precizno”. Ovaj izvorni trend otvorio je put za saradnju orkestra sa eminentnim umjetnicima, kao što su izvanredni britanski dirigenti Kristofer Hogvud i Rodžer Norington. Značajan dio Rudinovog repertoara uključuje djela savremenih kompozitora (A. Golovin, V. Silvestrov, V. Artemov).
Aleksandar Rudin snimio je tridesetak diskova. Najznačajniji među njima su: Six Cello Suites – J. S. Bach (“Naxos”), Koncerti za violončelo – J. B. Triklir i N. Miaskovski kao i Grieg – album. Drugi predstavlja Rudina ne samo kao violončelistu i dirigenta, nego i kao majstora orkestarskog aranžmana. Na nedavno objavljenim diskovima izvedena su djela A. Alibieva i A. Čerepnina, Betovenova treća Simfonija, snimljena uživo, Koncert za violončelo – A. Kraft.
“Lagani ton Maestra Rudina plutao je po muzičkoj površini uzvišenim tokom nikad ne gubeći ni ljepotu zvuka niti njegovu jačinu.” – Sttutgarten Zeitung